در خودروها برای انتقال نیرو از موتور به دیفرانسیل و چرخ ها نیاز به گیربکس دارند تا میزان قدرت و سرعت را بسته به شرایط جاده و درخواست راننده تنظیم کند. که این تغییرات با تغییر نسبت گشتاور خروجی از موتور، اتفاق می افتد.در سیستم های گیربکس(Manual transmission) دستی راننده با استفاده از دسته دنده مقدار این گشتاور را به صورت دستی تنظیم میکند، اما در گیربکس اتوماتیک (Automatic Transmissions یا به اختصار AT)، راننده فقط یک بار با قرار دادن دسته دنده در حالت رانندگی(Drive)، شروع به حرکت می کند و گیربکس بنا به شرایط و خواسته راننده گشتاور مناسب را انتخاب میکند.
به طور کلی سیستم های انتقال قدرت نقش مهمی در بهبود کارايی و افزايش راندمان وسايل نقلیه دارند، از همین رو محققین در تلاش برای طراحی سیستم هايی هستند که با کمترین مصرف سوخت بیشترین بازده را داشته باشند. گیربکس اتومات مشکلاتی را که نوع دستی دارد نظیر شوک هنگام تعويض دنده، تغییر ناگهانی دور موتور، پیچیدگی، هزینه بالای ساخت و نگهداری را نداشته و بكارگیری اين گیربکس کاهش مصرف سوخت و افزايش عمر موتور را نیز به همراه دارد.

نقش گیربکس در خودرو چیست؟
گیربکس نیروی محرکه را برای حرکت وسیله نقلیه فراهم می کند. گیربکس این کار را با تنظیم گشتاور و سرعت مورد نیاز انجام می دهد. رساندن نیروی محرکه از موتور به چرخ ها برای به حرکت درآوردن اتومبیل نیز توسط سیستم انتقال قدرت انجام می شود.
تاریخچه گیربکس اتومات
جنرال موتورز و REO (REO Motor Car Company یک شرکت آمریکایی بود که از سال 1905 تا 1975 اتومبیل و کامیون تولید می کرد.) هر دو گیربکس خودرو های نیمه اتوماتیک را در سال 1934 عرضه کردند. این گیربکس ها چالش های کمتری نسبت به گیربکس دستی سنتی داشتند، اما همچنان نیاز به استفاده از کلاچ برای تعویض دنده وجود داشت. گیربکس GM اولین گیربکس در نوع خود بود که از گیربکس سیاره ای با کنترل هیدرولیکی استفاده کرد و به دنده ها اجازه می داد بسته به سرعت حرکت خودرو جابجا شوند.
گیربکس های سیاره ای یکی از مهم ترین پیشرفت ها در مسیر رسیدن به گیربکس اتوماتیک مدرن بود. اگرچه جنرال موتورز اولین شرکتی بود که از این نسخه با کنترل های هیدرولیک استفاده کرد، این فناوری در واقع به اختراع سال 1900 توسط ویلسون پیلچر باز می گردد. این نوآوری شامل چهار دنده جلو در قطار بود که میتوانستند با یک اهرم تعویض شوند.